آرسام تجارت جاوید

انواع واردات در بازرگانی خارجی :

1-واردات موقت
2-واردات قطعی
3-ترانزیت خارجی
4- ترانزیت داخلی
5-کالاهای مرجوعی

 

با توجه به قوانین گمرک کالاهای وارداتی به سه دسته تقسیم می شوند که شامل :


1- کالاهای مجاز : این کالاها برای ورود به کشور ممنوعیتی ندارند و پس از انجام مراحل ترخیص وارد کشور می شوند .
2- کالاهای مشروط : این کالاها که نام انها مشخص شده است در بعضی مواقع خاص و با رعایت بسیاری اصول و قوانین وارد کشور می شوند .
3- کالاهای ممنوع : این نوع کالاها که با قوانین جمهوری اسلامی مغایرت داشته و بر خلاف شرع میباشد اجازه ی ورود به کشور را ندارند .

تخصیص ارز و پرداخت بین الملل :

 فروشنده کالا و خریدار باید در زمینه ارز مورد مبادله با یکدیگر به توافق برسند، در این مرحله واردکننده کالا باید اقدام به تهیه ارز نماید. تهیه ارز به چندین روش انجام می شود.
1- ارز ترجیحی یا دولتی : دولت به برخی کالاهای اساسی ارز دولتی اختصاص می دهد مانند مواد غذایی و دارو
2- ارز نیمایی : به دنبال بحران ارزی دولت سامانه ای به نام سامانه نیما برای تخصیص ارز طراحی کرد که میبایست وارد کنندگان برای کالاهای غیر اساسی از آنجا ارز تهیه نمایند.
3- صرافی
4- بانک (پرداخت بین الملل هم به چندین روش انجام میشود که تجار ایرانی به علت تحریم ها با مشکلاتی در این مورد روبرو هستند.)
5- برات
6- اعتبار اسنادی
7- پیش پرداخت

حمل و نقل و بیمه کالا :

حمل و نقل از مهم ترین مراحل واردات کالا محسوب می شود که به روش های مختلف انجام می شود .

خریدار و فروشنده انتخاب روش حمل و نقل کالا را با استفاده از قواعد بین المللی اینکوترمز انجام می دهند. این قواعد دارای حالت های مختلفی است که در هر کدام ریسک خریدار و فروشنده متفاوت است.

 

اینکوترمز چیست؟


اینکو تِرمز (به انگلیسی: Incoterms) (محاوره ایران اینکوترم می گویند) یک کلمه مرکب است که از ترکیب سه کلمه انگلیسی «International Commercial Terms» به معنی اصطلاحات بین‌المللی بازرگانی تشکیل شده‌است و به صورت گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اصطلاحات برای تفکیک هزینه‌ها و مسئولیت‌ها بین فروشنده و خریدار استفاده می‌شود.

 

قواعد و قوانین اینکوترمز :


– حدود مسئولیت طرفین را تعیین می‌کنند.
– هزینه‌های هر دو طرف قرارداد را تعیین می‌کنند.
– ریسک‌های محتمل تجاری موجود بین خریدار و فروشنده را مشخص می‌نمایند.
– از بروز اختلافات ناشی از تفسیر نادرست اصطلاحات بکار رفته در قراردادهای تجاری جلوگیری می‌نمایند.

 

گروه E (مخفف اصطلاح Ex Works) : تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدأ

 

گروه F : تحویل کالا به خریدار بدون پرداخت کرایه حمل در مبدأ

 

FCA: مخفف اصطلاح Free Carrier
تحویل کالا به حمل‌کننده در مبدأ (تحویل کالا داخل کامیون، ریل و هواپیما). با توجه به اینکه محل تحویل کشور فروشنده میباشد، بارگیری با خریدار است و نقطه ریسک محل بارگیری می‌باشد. هزینه حمل و بیمه با خریدار است. عقد قرارداد حمل و بیمه با خریدار (نه الزاماً).

 

FAS: مخفف اصطلاح Free Alongside Ship
تحویل کالا در کنار کشتی در مبدأ. محل خاتمه ریسک فروشنده کنار کشتی در بندر است. هزینه حمل و بیمه با خریدار است. عقد قرارداد حمل و بیمه و بازرسی با خریدار است.

 

FOB: مخفف اصطلاح Free On Board
تحویل کالا در عرشه کشتی در مبدأ. فروشنده وقتی کالا را از روی نرده کشتی عبور داد ریسک خود را خاتمه داده‌است. هزینه حمل و بیمه با خریدار است. عقد قرارداد حمل از بندر تحویل و بیمه و بازرسی با خریدار است.

 

گروه C : تحویل کالا در مبدأ به خریدار با پرداخت کرایه حمل:
این گروه شامل اصطلاحاتی است که به موجب آن فروشنده باید مخارج کرایه را تا مقصد پرداخت نماید، ولی خطر فقدان یا خسارت و هزینه‌های اضافی بر عهده خریدار است. در این روش نوعی تقسیم مسئولیت بین خریدار و فروشنده اعمال شده‌است.

 

CFR: مخفف اصطلاح Cost and Freight
هزینه و کرایه حمل تا مقصد. C&F سابق است ولی مخصوص حمل دریایی. کالا وقتی از روی نرده کشتی عبور می‌کند (بارگیری می‌شود) مسئولیت فروشنده خاتمه میابد. هزینه بیمه با خریدار است. هزینه حمل با فروشنده‌است. عقد قرارداد بیمه با خریدار است. و عقد قرارداد حمل با فروشنده.

 

CIF: مخفف اصطلاح Cost, Insurance and Freight
هزینه ، بیمه و کرایه حمل تا مقصد. مخصوص حمل دریایی می‌باشد. کالا وقتی از روی نرده کشتی بارگیری می‌شود مسئولیت فروشنده خاتمه میابد. هزینه حمل و بیمه با فروشنده‌است. عقد قرارداد حمل و بیمه با فروشنده‌است.

 

CPT: مخفف اصطلاح Carriage Paid To
تحویل با پرداخت کرایه حمل تا مقصد. حمل مرکب ولی بیشتر برای طرق زمینی یا هوایی استفاده می‌شود. ریسک و مسئولیت فروشنده زمانی که کالا را تحویل اولین حمل‌کننده می‌دهد خاتمه میابد. هزینه حمل با فروشنده تا نقطه معین طبق قرارداد. هزینه بیمه خریدار. عقد قرارداد بازرسی با خریدار است.

 

CIP: مخفف اصطلاح Carriage and Insurance Paid to
تحویل با پرداخت کرایه حمل و بیمه تا مقصد. روش حمل مرکب می‌باشد. ریسک و مسئولیت فروشنده زمانی که کالا را به نقطه توافق شده می‌رساند خاتمه میابد. هزینه بیمه و حمل با فروشنده‌است. عقد قرارداد بیمه و حمل با فروشنده‌است. عقد قرارداد بازرسی با خریدار است.

 

گروه D : تحویل کالا در مقصد:
شامل اصطلاحاتی است که به موجب آن فروشنده مسئول رساندن کالا به نقطه یا محل مورد توافق شده در مقصد است و فروشنده کلیه خطرات و هزینه‌ها را بر عهده می‌گیرد.

 

DAF: مخفف اصطلاح Delivered At Frontier
تحویل در مرز (مرز تعیین شده). به‌طور عمده حمل به وسیله راه‌آهن انجام می‌شود و در این نوع حمل می‌توان سندی سراسری از راه‌آهن گرفت که کلیه عملیات حمل‌ونقل را تا مقصد نهایی در برگیرد و کالا را برای آن دوره زمانی بیمه نماید.

 

DES: مخفف اصطلاح Delivered Ex Ship
تحویل در عرشه کشتی (در مقصد). فروشنده کالا را در عرشه کشتی در بندر مقصد تحویل خریدار می‌دهد و اقدامات و هزینه‌های ترخیص کالا جهت ورود به بندر مقصد برعهده خریدار است.

 

DEQ: مخفف اصطلاح Delivered Ex Quay
تحویل در اسکله (در مقصد). فروشنده وقتی کالا را از کشتی به اسکله انتقال داد و عوارض انتقال به اسکله مقصد را پرداخت نمود، در بندر مقصد تحویل خریدار می‌دهد.

 

DDU: مخفف اصطلاح Delivered Duty Unpaid
تحویل در مقصد بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکی. فروشنده کالا را در کشور مقصد بدون انجام ترخیص کالا برای ورود و پرداخت عوارض تحویل دهد.

 

DDP: مخفف اصطلاح Delivered Duty Paid
تحویل در مقصد با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی. فروشنده کالا را در کشور مقصد پس از انجام ترخیص کالا و پرداخت عوارض تحویل خریدار می‌دهد.